Меге

Меге [ъ]:

Уткалары

I.

1. Шынныг чүвени сагыштыы-биле хажыдары, шын эвэс чүүл.

Оор, меге кылбаан, актыг кижи мен, оглум (М. Кенин-Лопсаң).

1. Хоп, нүгүл, хоп(нүгүл)-биле холбашкан. Меге чугаа тарадыр.
2. демд. Шын эвес, шынны өжэгээр хажыткан.
3. демд. Мегелеп өттүндүр кылган. Меге документ. Меге акша.
4. демд. Шын эвес үндезинниг, частырыглыг. Меге өөредиг.
5. демд. Авыяастыг, кажар, мегеленген.

Черле ындыг чүве, меге каткылыг (С. Сарыг-оол).

II. диалект: Күжүген хевирлиг, ынчалза-даа оон биче, сиген, хая карты чиир амытан. Хая кырында меге чыдыр.

Ийилээр логикада

Меге — бооп болур ийи байдалдың бирээзи. Меге — алыс шынга удур.

Дөс

1. Тыва дылдың тайылбыр сөстүү. Том II, "Наука", Новосибирск 2011ч.